نوید کلهرودی

سال‌هاست سودای قدرت دارد. برخلاف بخشی از سیاستمداران سنتی و کهنه‌کار، خوش‌پوش است و منظم. در نهادهای مختلفی مشغول به کار بوده است و چند سالی است که به صندلی ریاست ساختمان بهشت تکیه زده است. باقر قالیباف را همگی می‌شناسیم و از علاقه‌اش به حضور در کاخ پاستور باخبریم. در طول یک دهه گذشته هر بار که با انتخابات ریاست جمهوری روبه‌رو بوده‌ایم، نام او مطرح بوده است. قالیباف اما از اصول‌گرایان چندان وفایی ندیده است. او هیچ‌گاه برنده انتخابات نبوده و هیچ‌گاه سودای قدرت در میان جناح راست سنتی برای او این فرصت را فراهم نکرد تا با اجماعی در درون اصول‌گرایان بتواند تک نامزد آنان باشد و ردای ریاست جمهوری را بر تن کند.

یک: مردی که هیچ‌وقت گزینه اول نبود
قالیباف می‌داند که اصول‌گرایان در آخر روی او اجماع نخواهند کرد. تا به حال چندین بار خبرهایی مبنی بر خواست او برای اجماع جناح راست روی خودش مطرح شده است و هر بار این اتفاق رخ نداده است. قالیباف تاکنون دو بار نامزد ریاست جمهوری شده است. یک بار در سال ۸۴ که محمود احمدی‌نژاد با رندی هرچه تمام‌تر مجموعه اصول‌گرایانی را که قرار بود روی قالیباف یا لاریجانی و یا علی‌اکبر ولایتی اجماع کنند، دور زد و بار دیگر در انتخابات ۹۲ که حسن روحانی با یک کلید واژه «گاز انبری» او را از چرخه رقابت‌ها به‌طور کامل به کنار گذاشت. قالیباف اما از تلاش برای دست یافتن به صندلی پاستور خسته نشد. در طول این چهار سال او همواره چهره‌ای مطرح بوده است. عموما اما شهردار تهران با وجود همراه داشتن یک تیم رسانه‌ای گسترده و حرفه‌ای نتوانسته است چهره‌ای جذاب از خود به نمایش بگذارد. اگر تا دیروز شهردار تهران به‌عنوان یک تکنوکرات شناخته می‌شد که به ساختن تهران شهره بود، امروز اما در باتلاق پلاسکو و چالش املاک نجومی گیر کرده است. از سوی دیگر قالیباف برخلاف گذشته این‌بار با انبوهی از نامزدهای اصول‌گرا مواجه است. شاید او می‌داند که در شرایط چند دستگی نامزدهای اصول‌گرا کاندیدا شدن او تنها باختی دیگر برایش به همراه خواهد داشت.

دو: برای بار سوم
بااین‌حال قالیباف بار دیگر بخت خود را برای تصاحب صندلی‌ای که امروز در اختیار حسن روحانی است، امتحان خواهد کرد. در درجه اول تقابل بین قالیباف و روحانی خاطره مناظره جنجالی آنان را زنده می‌کند که در هر صورت امتیازی منفی برای قالیباف خواهد بود. کافی است تا اصلاح‌طلبان و تیم حسن روحانی در مناظره‌های بعد روی حاشیه‌هایی که شهرداری تهران را فراگرفته است، متمرکز شوند و هم‌زمان از پتانسیل بالای خود در فضای مجازی استفاده کنند تا آقای شهردار چندان شانسی برای حضور در پاستور نداشته باشد. از سوی دیگر اختلافات قالیباف با جناح راست نیز در حین مناظره‌ها کم‌کم سر باز خواهد کرد. حتی حضور ابراهیم رئیسی نیز این قضیه را گسترش خواهد داد. این حجم اختلافات چنان جدی است که دیگر چیزی شبیه به ائتلاف سال ۹۲ اصول‌گرایان نیز شکل نخواهد گرفت.
آخر: قالیباف این روزها در شرایط خوبی قرار ندارد؛ اقدامات مثبتش در شهرداری تهران، چه صحیح و چه غلط، بیشتر به چشم خودنمایی نگریسته می‌شوند، حاشیه‌های مالی شهرداری تهران و قضیه‌هایی مثل طرح تحقیق و تفحص مجلس و هم‌چنین اتفاق‌هایی مانند حادثه تلخ پلاسکو نیز بیشتر او را در حاشیه قرار داده است.
قالیباف ایستاده است، اما روی ترس‌ها و تردیدهایش؛ ترس از پرسش‌هایی که شاید جوابی برایشان نداشته باشد. ترس از این‌که در مناظره‌های بعد حسن روحانی با کلید واژه‌ها با او به جدلی بپردازد که رنگش را آن هم روبه‌روی پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی سال مثل گچ سفید کند. به نظر می‌رسد باقر قالیباف باید تلاش کند تا در درجه اول از حاشیه‌هایش بکاهد، به دنبال فاصله گرفتن از اصول‌گرایان باشد تا خود را فراجناحی نشان دهد و برای از دست ندادن سمت شهرداری تهران به دنبال تقویت نامزدهای مورد نظرش برای شورای شهر باشد؛ رقابتی سخت‌تر از حتی انتخابات پیش روی ریاست جمهوری، آن هم در شرایطی که اصلاح‌طلبان با قوت تمام برای انتخابات شوراها وارد صحنه شده‌اند و تقریبا همه نامزدهایشان تایید شده‌اند. آقای شهردار روزهای تلخی را پیش رو دارد و حملات تند این روزهایش به حسن روحانی بیش از پیش نشان می‌دهد که چندان چیزی در چنته ندارد.

شماره ۷۰۵