نشست چلچلراغ با دبیران کانونها و انجمنهای دانشجویی
امین مختاری
از دیرباز کانونها و انجمنهای دانشگاهی محلی برای دانشجویان فعالی بوده که دغدغه چیزی بیش از آن‌چه وظیفه آن‌ها به‌عنوان دانشجوست، داشته‌اند؛ انجمن‌ها و کانون‌هایی که فعال نگه داشتن آن‌ها، دانشجویان را هر روزه با چالش‌های بیشتری مواجه می‌کند. به بهانه نمایشگاه مطبوعات، نشستی با چند تن از دبیران کانونها و انجمنهای فعال دانشگاه‌های تهران به میزبانی چلچراغ و پیرامون همکاری بین کانون‌های دانشگاهی و نقش کلاسور چلچراغ برگزار شد. لیلا مهربخش، دبیر شورای هماهنگی کانون‌های دانشگاه امیرکبیر، سید هیژا حسینی، نماینده کانون‌های دانشگاه خواجه نصیر، علی سماعی، نماینده انجمن صنایع خواجه نصیر، علیرضا منصور قناعی، دبیر کانون‌های علوم پزشکی شهید بهشتی، عضو کمیته ناظر بر نشریات این دانشگاه و هم‌چنین دبیر مجمع تخصصی کانون‌های خیریه وزارت بهداشت، کوثر آخوندی، نماینده انجمن علمی سینما دانشگاه هنر و امین مختاری، دبیر کانون محیط زیست و هنر دانشگاه تهران، دبیر کانون محیط زیست و هنر دانشگاه هنر و هم‌چنین نماینده چلچراغ به‌عنوان نویسنده صفحه کلاسور، در این نشست گرد هم آمدند و به بحث نشستند.
به‌عنوان موضوع اصلی، اولین بحثی که صورت گرفت، لزوم همکاری بین کانونها و انجمنهای مشترک دانشگاه‌ها و چگونگی آن بود. همه حاضران یک‌زبان معتقد بودند که همراهی و همکاری‌های مناسب نهادهای دانشجویی مشترک می‌تواند به رشد و پیشرفت چندین برابر فضای فعال دانشجویی بینجامد. زمانی که برنامه‌ای از سوی این نهادها برگزار می‌شود، می‌تواند دو دستاورد اولیه و بسیار مهم داشته باشد. اول آن‌که خود برگزارکنندگان از ظرفیت‌ها و توان‌های فکری، مدیریتی و اجرایی هم بهره خواهند برد و دوم آن‌که دانشجویان مخاطب این نهادها می‌توانند ضمن اطلاع از برنامه‌های سایر کانونها و انجمن‌ها، از همه تلاش‌های انجام‌شده و فعالیت‌های صورت‌گرفته، بهره ببرند. ضمن این‌که اگر چنین همراهی هدفمندی از جانب کانونها و انجمن‌ها شکل گیرد، به‌طبع برنامه‌ها و فعالیت‌های تکراری به‌شدت کاهش می‌یابد و در کنار امکان استفاده همه دانشجویان از برنامه‌های باکیفیت مطلوب‌تر، گستره این فعالیت‌ها با تنوع بیشتر و در زمینه‌های مختلف افزایش پیدا خواهد کرد. هیژا حسینی یکی از مشکلاتی را که ممکن است فعالین این حوزه با آن مواجه شوند، دید متفاوت بین این افراد دانست؛ دید متفاوتی که به‌صورت داخلی نیز در دانشگاه خواجه نصیر به شکل پررنگی وجود دارد که شاید ناشی از فاصله زیاد خود دانشجوها از هم به واسطه دور بودن دانشکده‌ها از یکدیگر باشد. لیلا مهربخش یکی از موانع همکاری بین کانونی دانشگاه‌های تهران را نبودن امکانات کافی مورد نیاز برای برنامه مورد نظر عنوان کرد. چراکه برای هر برنامه‌ای امکانات خاصی مورد نیاز است که ممکن است در یک دانشگاه وجود داشته باشد و در دانشگاه دیگر نه، و همین مورد باعث می‌شود همکاری‌هایی از این دست کمتر مورد استقبال قرار گیرد. از طرفی فضای رخوت بین دانشجویان که به این‌گونه فعالیت‌ها بها نمی‌دهند، از دلایل عدم استقبال از این دست برنامه‌هاست. یکی از راه‌کارهای مورد نیاز می‌تواند این باشد که چندین برنامه بین دانشگاهی هم‌زمان با یک موضوع برگزار شود که توجه دانشجویان هر دانشگاه معطوف به این نکته شود که فضای یکپارچه بین دانشگاهی را می‌توان گسترده کرد.
کوثر آخوندی نیز مشکل دیگری را که هم‌اکنون در دانشگاه هنر با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، هماهنگی‌های لازم برای ورود و خروج دانشجویان سایر دانشگاه‌ها در زمان برنامه‌ها با حراست دانشگاه دانست که مسئله‌ای بسیار جدی است و فقط به دانشگاه هنر خلاصه نمی‌شود و جز با حمایت مسئولان ارجع دانشگاه‌ها قابل حل نیست. منصور قناعی ضمن تایید صحبت‌های آخوندی و اشاره به این‌که دانشگاه شهید بهشتی نیز با سخت‌گیری‌های بیش از حد حراست دانشگاه سروکار دارد، به توضیح تفاوت نگاه بینارشته‌ای، به‌خصوص در میان دانشجویان پزشکی پرداخت. او ادامه داد که مسئله منیت در میان دانشجویان رشته‌های پزشکی یکی از معضل‌های حال حاضر این دانشگاه است که منجر به تفارق و چنددستگی دانشجویان شده است. نشست‌ها، دیدارها و جلسات مستمر مابین مسئولان کانونها و انجمنهای رشته‌های مختلف و هر کدام با هم‌رشته‌ای‌های خود، از اولین اقدامات لازم برای شکل‌گیری چنین هدفی از جانب منصور قانعی مطرح شد که همه نمایندگان موافقت خود را با این حرکت به‌عنوان اولین اقدام لازم در جهت شکل‌گیری همکاری و همیاری در میان کانونها و انجمن‌ها اظهار کردند. گام بعدی برای این‌گونه هم‌افزایی کانونها و انجمن‌ها، شکل‌گیری ساختاری خودبنیان بود که علی سماعی به آن اشاره کرد. وزارت علوم چند سالی است که در ظاهر با هدف مورد بحث اقدام به تشکیل اتحادیه‌هایی برای بعضی از کانونها کرده که در عمل صرفا در جهت مصرف بودجه اختصاص‌یافته، جلساتی در سال با دعوت از همه دبیران برگزار می‌شود که چند نفری از وزارت‌خانه و گاهی از دانشجویان به سخنرانی می‌پردازند و همه چیز در همین نقطه باقی می‌ماند تا سال بعد و یک دورهمی دیگر. می‌توان با اطمینان گفت که نتیجه بلندمدت این‌گونه دورهمی‌ها به صفر میل می‌کند و نتیجه دندان‌گیری به جز گزارش‌های مفصل وزارت‌خانه ندارد! به همین دلیل مسئله ساختار خودبنیان تا مدت زیادی به‌عنوان موضوع مورد بحث در جلسه باقی ماند. یکی از جدی‌ترین نقد‌هایی که به سیستم اتحادیه‌های وزارت‌خانه‌ای وارد است، جدا از اساس برگزاری این جلسات که بیشتر به همایش‌های تبلیغاتی می‌ماند، موقتی بودن اعضاست. به این معنا که با توجه به سالانه بودن مسئولیت‌های دانشجویی و تفویض سمت‌ها در سال بعد، در هر سال آدم‌های جدیدی در همایش‌ها شرکت می‌کنند که موجب می‌شود اگر هم حتی حرکتی در این جلسات اتفاق می‌افتد، سال بعد به جای پیش‌روی، آدم‌های جدید همان مسیر را طی کنند. بنابراین یکی از اساس‌های ساختار مورد بحث بر این مبنا گذاشته شد که در ضمن تشکیل اتحادیه‌های کوچک بینارشته‌ای، از دبیران سال‌های قبل همان کانونها و انجمن‌ها، گروهی با عنوان مشاور دبیران فعلی حضور داشته باشند، تا حرکتی مستمر اتفاق بیفتد و درنتیجه بتوان به اهداف جدی‌تر در درازمدت دست پیدا کرد. اما در نیمه دوم جلسه در رابطه با کلاسور چلچراغ که صفحه دانشجویی آن است، مباحثه شد. بعد از شرح کامل همه آیتم‌های موجود کلاسور، نمایندگان دانشگاه‌ها ضمن تایید سیاست چلچراغ در برخورد با دغدغه‌های دانشجویان و حفظ رویکرد انتقادی در بررسی معضلات دانشجویان از مسیر در پیش گرفته شده اظهار رضایت و خرسندی کردند. مهربخش و قناعی نیز به این مسئله پرداختند که مشکلات فراگیر دانشجویان که صرفا به یک دانشگاه محدود نمی‌شود و همه دانشگاه‌های کشور درگیر آن هستند، ظرفیت لازم را دارند تا با بررسی مجزای دانشگاه‌ها به پرونده‌ای جامع تبدیل شوند تا شاید بتوان قدمی در راه آگاهی و ترغیب مسئولان برای حل این دست مشکلات برداشت. هم‌چنین روند معرفی کانونها، انجمن‌ها و نشریات دانشجویی و هم‌چنین شرح و بسط فعالیت آن‌ها مورد تقدیر نمایندگان حاضر در جلسه قرار گرفت. نمایندگان به اهمیت مطرح شدن فعالیت‌های دانشجویی در سطح جامعه پرداختند و آشنایی سایر دانشجویان و جامعه با این دست فعالیت‌ها را موجب الگوبرداری صحیح از مسیرهای طی‌شده و درنهایت موجب رشد کیفی فعالیت‌های دانشجویی کشور به حساب آوردند. امید این‌که کلاسور مسیر صحیح خود را یافته و ادامه دهد.
شماره ۶۸۶
