تاریخ انتشار:۱۳۹۷/۱۱/۰۹ - ۱۲:۰۳ | کد خبر : 5636

باختیم، ولی نه به ژاپن

بازی‌ای که اگه گل اولش رو ما زده بودیم، می‌تونست نتیجه‌ای کاملا متفاوت داشته باشه و ما بازنده سه هیچش نباشیم.

گزارش چلچراغی از بازی ایران ژاپن

اردلان حسین‌آبادی

پرونده‌مون بسته شد، مثل استرالیا و کره و عربستان و چین و باقی تیما. حضور چین تو این دسته باعث می‌شه که یکم آروم شیم و بگیم حداقل یک چهارم جمعیت کره زمین حالشون مثل ماست. وقتی حالمون خوب نیست، بهتره تعداد نفرات بیشتری مثل ما حالشون خوب نباشه. ولی انقدر بد باختیم که این هم نمی‌تونه تاثیر چشم‌گیری داشته باشه.

ما به خودمون باختیم، اونم تو بازی‌ای که داشتیم خوب بازی می‌کردیم و امیدوار بودیم که می‌تونیم بازی رو ببریم و بریم فینال و بعدش هم قهرمان شیم. ژاپنی‌ها مثل همیشه نشون دادن که شاید متمرکزترین مردم موجود روی کره زمین باشن. اومدن مایی رو که حتی از نظر خودشون بهترین تیم آسیا بودیم و هستیم رو با سه گل شکست دادن و یه آب هم روش. ژاپن بیشترین تعداد گلش رو تو این بازی‌ها به مایی زد که تا الان اصلا گل نخورده بودیم! یه جای کار می‌لنگه مثل همیشه که اونم می‌شه حرفه‌ای نبودن ما و احساسی بودنمون. این مشکل فقط برای تیم ملی ما نیست و توی همه‌جای جامعه مشهوده. نمی‌شه ناجوانمردانه فقط به تیم ملی تاخت.

سر یه اشتباه خیلی بچه‌گونه گل خوردیم. خیلی از بچه‌ها توپ رو ول کردن و رفتن سراغ داور. باید رو وظیفه خودمون تمرکز می‌کردیم، به جاش رو وظایف داور تمرکز کردیم. ولی بازیکن ژاپن چه کار کرد؟ وقتی دید ما سرگرم ترویج عدالت تو مستطیل سبز هستیم، رفت توپی که هنوز بیرون نرفته بود رو برداشت و یه سانتر خوشگل کرد و یه ژاپنیه دیگه هم با هدی خوشگل‌تر کردش تو گل و ما غافل‌گیر شدیم و تعجب کردیم و ناراحت شدیم. همون اتفاقی که نباید برامون می‌افتاد، افتاد، یعنی عقب افتادن. از نظر منی که کارشناس فوتبال نیستم بزرگترین نقدی که به کیروش می‌تونم بکنم اینکه تو این چند سال انقدر رو دفاع کردن تمرکز کرد که ناخواسته ترس از گل خوردن رو تو وجود همه بازیکن‌ها  کاشت. تو این چند سال همیشه اولویت ما اول گل نخوردن بوده و بعد از گل خوردن آنچنان همه چیز از دست می‌ره که دیگه نای بلند شدن نیست. فوتبال جنگه نه دفاع و به نظرم ما تو این قسمت به شدت ضعیف بار اومدیم تو این سالا. بعدش یه پنالتی و دو هیچ عقب افتادیم و بعدش با تعویض سامان و انصاری‌فر و ترابی هم نتونستیم قد علم کنیم و گل سوم رو هم خوردیم و دیگه همه‌چی تموم شد.

نباید همه زحمات رو نادید بگیریم. سردار می‌تونست تو نیمه اول گل بزنه که دروازه‌بانشون با خوش‌شانسی توپ رو زد و نذاشت که جلو بیفتیم. شاید برای همینه که فوتبال جذاب‌ترین ورزش روی زمینه. بازی‌ای که همیشه غیرقابل پیش‌بینیه. بازی‌ای که اگه گل اولش رو ما زده بودیم، می‌تونست نتیجه‌ای کاملا متفاوت داشته باشه و ما بازنده سه هیچش نباشیم. ما به هزار و یک دلیل بازم روی خوش ندیدیم تو فوتبال و باید بازم تلاش کنیم و ادامه بدیم. ژاپنی‌ها امسال هم پرسپولیس رو شکست دادن و هم تیم ملی رو. امیدوارم تک‌تک بازیکنامون، مخصوصا بیرانوند، بعد از این بازیا به تیمای بهتری تو اروپا برن و روند حرفه‌ای‌تر شدن رو تو جای درستش ادامه بدن که حقشونه. .مرسی از تک‌تک بچه‌ها که هیچکس الان اندازه اونا ناراحت نیست.

گزارش بازی ایران-چین رو هم از اینجا بخونید.

نوشته هایی دیگر از همین نویسنده: 40cheragh

نظر شما

دیگه چی داری اینجا؟