تلخیص و ترجمه: شمیم شرافت
نزدیکی‌های انتخابات است. پس از کشمکش بر سر واژه رجل و بحث بر سر این‌که کدام رجل خانم نامزد انتخابات شود و اگر شود آیا تایید می‌شود و اگر تایید شد آیا رأی خواهد آورد، خانم‌های رجل از همان ابتدا تکلیف‌شان روشن شد. اکنون زنان و مردانی که قصد رأی دادن دارند، می‌توانند رجل موردنظر خود را انتخاب کنند؛ اما زنانی که پای صندوق‌های رأی می‌روند، تاریخچه‌ای طولانی در جهان طی کرده‌اند تا به این فرصت دست یافته‌اند.
اکنون صندوقچه‌ای یافت شده است که بخشی اندک از تاریخ مبارزات زنان را در خود جای داده است.
۱۹۷۴ سال پرچالشی برای سوزان بی آنتونی و جنبش حق رأی زنان بود. او به جرم رأی دادن غیرقانونی در روچستر، زادگاه خود، محکوم بود و سایر فعالان حقوق زنان در همه‌جا پراکنده بودند تا بتوانند جنبش را به جلو پیش ببرند.
در ۹ آوریل، آنتونی به دوست فعال خود (ایزابلا بیچر هوکر) نامه‌ای امیدوارانه نوشت.
آنتونی زمانی را متصور می‌شود که در آن زنان می‌توانند برای فقرا، مجانین، مجرمان نه‌تنها با همراهی اخلاق جمعی، بلکه «با برخورداری از قدرت» مبارزه کنند، می‌گوید: «الان شاید به‌خاطر مسئله صندوق‌های رأی‌گیری دوره درخشانی برای ما زنان نیست تا شهروندانی آزاد و برابر باشیم.» او در ادامه می‌گوید: «من نمی‌توانم صبر کنم. سرنوشت نیک در راه است تا ما را به این آزادی برساند.»
۴۶ سال گذشت تا زنان رسما حق رأی‌دهی یافتند. نامه که توسط هوکر حفظ شده بود، در یک جعبه چوبی در کنار هزاران منبع دیگر مربوط به مبارزان حق رأی زنان پنهان مانده و بیش از یک قرن برای تاریخ‌دانان و افراد دیگر ناشناخته مانده بود.
اکنون نامه‌ها توسط دانشگاه روچستر به‌عنوان گنجینه‌ای عظیم و یکی از مهم‌ترین کشف‌ها در نوع خود طی دهه‌ها نگه‌داری می‌شود. این گنجینه شامل ۲۶ نامه از آنتونی، ۱۰ نامه از استانتون و بسیاری دیگر از مبارزان به همراه بریده‌های روزنامه و اسنادی دیگر است.
این یافته‌ها که تاریخ ۱۸۶۹ تا ۱۸۸۰ را شامل می‌شوند، ممکن است برای جامعه علمی کنونی کارایی چندانی نداشته باشند، اما می‌توانند دوره‌ای بحث‌انگیز از جنبش حق رأی زنان را برای ما آشکار کنند. ایزابلا بیچر هوکر، جوان‌ترین دختر وزیر مشهور، لیمن بیچر بود و با همسر و سه فرزندش، زمانی در «نوک فارم» زندگی می‌کرد.
الیزابت و جورج مارو پارسال مجموعه کتاب‌ها و کاغذهایی را که از خانه قبلی هوکر باقی مانده بود، پیدا کردند. این اسناد از پدربزرگ آقای مارو، وارث یک کارخانه بزرگ چرخ خیاطی که خانه را در سال ۱۸۹۵ خریداری کرده بود، باقی مانده بودند.
بالاخره باب سیمور، یک کتاب‌فروش محلی، توانست امضای الیزابت کندی استاتون را در یکی از نامه‌ها بشناسد و ناامیدانه جعبه را به یک دانشگاه فرستاد.
این مجموعه یک گنجینه سیاسی برجسته است که سال‌های ۱۸۶۹ را که جنبش حق رأی به ثمر نشست، نشان می‌دهد. این نامه‌ها نشان‌دهنده کار بی‌وقفه هوکر در حداقل یکی از ۲۲ ایالتی است که زنان در میان سال‌های ۱۸۶۸ و ۱۸۷۳ برای حق رأی مبارزه می‌کردند. هوکر در سال ۱۹۰۷، ۱۳ سال قبل از این‌که حق رأی زنان به تصویب برسد، درگذشت. او نه‌تنها به‌عنوان یک فعال حقوق زنان، بلکه به‌عنوان یک کتاب‌دار و میراث‌دار برجسته بود.
منبع: نیویورک‌تایمز
