نقطه فوکوس این صفحه: ساعد نیکذات
سهیلا عابدینی
ساعد نیکذات متولد ماه داغ مرداد و شهر گرم بوشهر است. همینها خیلی از خصوصیات فردی و شخصی او را نشان میدهد. فعالیت هنریاش را در کانون پرورش فکری کودکان در سال ۱۳۵۳ آغاز کرده و هماکنون که در دهه ششم عمرش به سر میبرد، کارنامهاش پر است از فعالیتهای برجسته سینمایی و عکاسی. شاید قبلتر مرز بین نقاشی و عکاسی کمرنگ بود، ولی حالا مرز بین عکاسی و فیلمبرداری هم همین شده. نیکذات چندین جایزه از جشنوارههای معتبر بینالمللی و ملی نظیر جایزه بهترین فیلم جشنواره بینالمللی ایگوآلارا اسپانیا برای فیلم کوتاه «آرزو»، جایزه بهترین فیلمبرداری جشنواره اسکوپیه یوگسلاوی برای فیلم کوتاه «دوباره برخاک» و جایزه اول مسابقه عکسِ ملی یونسکو را کسب کرده است. در چند سال اخیر علاوه بر تدریس درسهای عکاسی و فیلمبرداری، چندین نمایشگاه عکس در شهرهای مختلف ایران و خارج از کشور داشته. در بسیاری از جشنوارهها هم به عنوان عضو هیئت انتخاب یا داوری معمولا حضور دارد.
از او درباره آرزوی دوره نوجوانیاش پرسیدم:
- میخوای برآورده کنی؟ شدی فرشته چراغ جادو! کلی آرزو داشتم، پدر مادرم نمیرن و…
من به فکر رفتم که راستی ایده ایدهآلی است. کاش میشد یک روز برای همه آدمهایی که میشناسیم، پیغام بگذاریم و از آرزوهایشان بپرسیم و به برآورده شدنش کمک کنیم. - نوجوون که بودین، چه آرزویی داشتین؟
- فقط یکی رو بگم، یا چندتایی که همیشه بهشون فکر میکردم.
- یه دونه یا هرچند تا که تو ذهنتون بوده و بهش فکر میکردین!
- خب اینکه سینماگر بشم، خلبان، مهندس مخابرات، با موجودات فضایی و ماورایی ملاقات داشته باشم، و تو زندگیم معنای واقعی نام و فامیلم باشم
ساعد نیکذات طبق لیستی که ارائه داد، به آرزوی اول و آخرش رسیده؛ هم سینماگر است و هم به گواهی شاهدانی که میشناسندش، به تمام معنی، معنای واقعی نام و فامیلیاش است که نصیحت پدرش هم بوده. شاید این صفحه از چلچراغ هم بتواند یک ملاقات با موجوات فضایی و ماورایی برایش تنظیم کند. بر اساس نظر کارشناسان چلچراغی ساعد نیکذات مهربانیاش را مدیون آن خال صورتش است، جدیتش به خاطر آن کلاه همیشگی و آرتیستی روی سرش و حرفهای بودنش به خاطر پُرکاری دوربین عکاسی و فیلمبرداری روی دستش. حالا چند نمونه از عکسهای او را با قصههایشان به انتخاب خودش برای نوجوان- جوان ۱۵ تا ۳۰ ساله با هم نگاه میکنیم. باشد که رستگار شویم.
