چیا فوادی
نام یک دختر ۱۸ ساله این روزها بر سر زبان‌هاست. یک دختر ۱۸ ساله که هفته پیش روی جلد همه روزنامه‌ها رفته است و عکس اسلایدرهای سایت‌های ورزشی و غیرورزشی شده است. کیمیا علیزاده البته فقط در ایران مورد توجه قرار نگرفت. او را رسانه‌های خارجی هم تیتر کردند و عکس‌هایش را منتشر کردند و درباره‌اش نوشتند. او طلسم مدال نیاوردن زنان ایران را شکست. این تکواندوکار کرجی، اولین مدال تاریخ ورزش بانوان ایران در المپیک را به نام خودش ثبت کرد؛ اتفاقی که خودش هم قبل از المپیک قولش را داده بود. چه قولی هم داده بود. قول مدال طلا!
چرا قول داده بود؟
چرا قول ندهد؟ همه به او امیدوار بودند. در تمرین‌ها سرفرم و با روحیه بود و مربیانش همه از او تعریف می‌کردند. او امیدها را زنده کرده بود. می‌گفتند حتما طلا می‌گیرد. با پاهای استوار و کشیده‌اش می‌توانست هر حریفی را قبل از مسابقه بترساند و شکست را به او القا کند. همین باعث شده بود که زمانی که روی شیاپ‌چانگ می‌رفت، ملت چشم‌بسته او را برنده بدانند. این دوره المپیک با دوره‌های قبل خیلی فرق داشت. این دوره، دوره بازتاب‌ها در شبکههای اجتماعی بود و همه خودشان خبرگزاری شده بودند و لحظه به لحظه در فیس بوک و توییتر و اینستاگرام گزارش می‌دادند جایی که حتی خبرگزاری‌ها و وب‌سایت‌ها کم آورده بودند. در هر حال کیمیا در مبارزه دومش از حریف اسپانیا شکست خورد، اما توانست در شانس مجدد خودش را به بازی رده‌بندی برساند و زمانی که مدال برنز را گرفت، انگار انفجاری رخ داد. هرجا در شبکههای اجتماعی را که نگاه می‌کردیم، نام و تصاویر افتخارآفرینی کیمیا علیزاده بود. همه هم می‌گفتند که حق او طلا بود. کیمیا ملت ایران را بیدار نگه داشته بود. حوالی ساعات اولیه صبح جمعه انگار وضعیت طور دیگری بود و این در حالی بود که قرار نبود فینالی برگزار شود. مبارزه بر سر طلا نبود، اما همه بیدار بودند، قرار نبود طلا و نقره‌ای به دست بیاید، اما همه بیدار بودند و همه برای دختر کیمیاگر ایران‌زمین دعا می‌کردند و او به قولش وفا کرد. ساعت پنج بامداد یک صبح جمعه او روی شیاپ‌چانگ رفت و به قولش وفا کرد و دل همه را شاد کرد.
قدر کیمیا را باید دانست
حالا باید قدر کیمیا و کیمیاگری‌اش را دانست. باید مواظبش بود و حفظش کرد. تا مبادا مثل راحله آسمانی راهی کشور دیگری شود و برای جای دیگری مبارزه کند. گفته شده که قرار است در حد کسی که مدال طلا گرفته به او پاداش دهند، اما این پاداش فقط شامل همان پاداش ۱۵ هزار دلاری شده بود و شامل پاداش ۱۷۰ سکه‌ای نمی‌شود. ای کاش چنین پاداشی به او داده شود، چراکه او طلسم شکسته است. تاریخ ورزش ایران حالا به کیمیا می‌بالد، نشانه‌های بالیدن تاریخ هم از همین حالا معلوم است. از تبریک رئیس‌جمهوری ایران گرفته تا تبریک سازمان ملل و خیلی شبکههای مهم ورزشی تلویزیون جهان تا خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های خارجی معتبر و حتی وزارت امور خارجه آمریکا موفقیت او را تبریک گفتند و ما گفتیم کیمیا، کیمیاگری کرد؛ کیمیا کاری کرد کارستان. علیزاده تازه رکورد ۶۴ ساله ناصر گیوه‌چی ۱۹ ساله را هم شکست. کیمیا برای مدال‌آوری تنها ۱۸ سال داشت و جوان‌ترین مدال برنده تاریخ المپیک در بین ورزشکاران ایرانی شد. جالب است بدانید که ناصر گیوه‌چی، کشتی‌گیر آزادکار ایرانی با ۱۹ سال در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی نقره گرفت و کیمیا با ۱۸ سال برنز المپیک ۲۰۱۶ برزیل را به گردن آویخت. البته مقایسه‌ای که انجام شده، سن و سالی است و از نوع جنس مدال نیست. کیمیایی که توجه جهانیان را به خود جلب کرده، به حمایت نیاز دارد. دختری که از خوشحالی اشک ریخت، اشک همه را درآورد. دختری که با نمایش فوق‌العاده‌اش خواب را از چشم‌ها ربود تا ثابت کند که دختران ایران‌زمین هم می‌توانند در المپیک جهانی مدال بیاورند. کیمیا علیزاده دختر شایسته ایران‌زمین پس از پایان مبارزه‌اش گفت خدا را شاکرم که تاریخ‌ساز شدم و یک جمله دخترانه هم گفت؛ این‌که فقط برای خودش خوشحال نیست و برای دختران ایران‌زمین خوشحال است. این‌که دختران ایرانی هم در تاریخ المپیک مدال دارند؛ یک مدال خوش‌رنگ و باارزش. البته خود کیمیا هم می‌داند مدالی که مردم ایران به گردنش انداخته‌اند، ارزشش بیشتر از برنز المپیک ریو است. کیمیا، برای ما کیمیاگری کرد و برنزش را به طلای ناب تبدیل کرد. انگار نامش به همین دلیل کیمیاست. خانم کیمیا علیزاده تاریخ تو را فراموش نمی‌کند و به تو می‌بالد. به تویی که آینده‌ات روشن است. ما مدال طلای المپیک ۲۰۲۰ توکیو را از تو می‌خواهیم. تو طلایی هستی و باید طلایی بمانی.
داستان جلد .شماره۶۷۵
