هفته‌نامه چلچراغ پلاس | هفته‌نامه چلچراغ پلاس -

این نوبت هادی حیدریمتولد ۱۳۵۶، کارتونیست، روزنامه‌نگار و نقاش سهیلا عابدینی عاشق بستنی یخی بودم، به‌خصوص رنگ نارنجی‌اش زنگ تفریح که خورد، مثل همیشه انگار درِ قوطی فشرده کنسرو را باز کرده باشند، بچه‌ها به ‌سمت حیاط مدرسه پخش شدند. من تو پوست خودم نمی‌گنجیدم. بعد از مدت‌ها «۱۰ ریال» از بابا پول توجیبی گرفته […]

الهه حاجی‌زاده سپهر تقی‌لو، کارگردان متن‌های عباس جمالی تاریخ ‌مصرف ندارند بعد از دو سال تعطیلی تقریبی تئاتر، هنرمندان با دستانی پر از ایده و خلاقیت در حال بازگشت به صحنه‌اند‌. یکی از نمایش‌های خلاق و سرشار از ایده‌های ناب این روزها نمایش «دریازدگی» است که گپی کوتاه با کارگردان و بازیگران آن زده‌ایم. برای […]

به مناسبت 50 سالگی «شهرهای نامرئی» ایتالو کالوینو به دلایل مختلفی می‌شود توصیه کرد که آدم‌ها «شهرهای نامرئی» کالوینو را بخوانند. یکی از بی‌مزه‌ترین‌هایش این است که احتمالا این کتاب بیش از هر کتاب دیگری می‌تواند چیزهایی را که کتاب‌های دانشگاهی به آن می‌گویند «مشخصات داستان پست‌مدرن» نشان بدهد؛ شیطنت در روایت، تخطی از داستان‌گویی […]

درباره پل استر؛ مردی که رمان‌های پرفروش می‌نویسد و منتقد‌ها دوستش دارند سجاد صاحبان زند پل آستر که وقتی در برنامه‌های تلویزیونی حاضر می‌شود، عکاس‌ها و خبرنگارها همه جا دنبالش هستند، روزگاری آن‌قدر خجالتی بود که نمی‌توانست با کسی حرف بزند. او آن‌قدر خجالتی بود که هیچ‌وقت نمی‌توانست در کلاس‌های دانشگاه، سوالاتش را از استادانش […]

درباره کلاس‌های حالا از میان رفته آرش اباذری در دانشگاه شریف فریدعموزاده خلیلی چه خوشمان بیاید چه نه، این کاملا ممکن است که شما در ایران علوم انسانی بخوانید بی‌آن‌که با متنی دست‌اول یا جدی درگیر شوید. نه‌تنها ممکن که احتمالا مطلوب است قسمی کلی‌گوییِ نقال‌گونه در هر زمینه داشته باشید، بدون آن‌که نیاز باشد […]

صفورا بیانی یک زمانی وقتی می‌گفتند اختلاف نسل، منظورشان اختلاف افکار پدر و مادر با فرزندان بود، بعد سرعت رشد دغدغه‌ها آن‌قدر زیاد شد که هر دهه یک مدل جدید به بازار می‌آمد و مثلا تفاوت‌ حدود امکانات، مطالبات و سقف آرزوهای یک دهه شصتی با یک دهه هفتادی به اندازه فرق بین امکانات و […]

ارسالی از مخاطبان مجله چلچراغ کسی اون روز کاری با تلفن نداشت احسان حسینی‌پژوهسال پنجم ابتدایی که بودم، یه پسره تو کلاسمون بود به اسم ک. صادقی. گنده مدرسه بود و از نظر قدوهیکل هیچ‌کس اندازه‌اش نبود. یه بار زنگ آخر، معلم استراحت داده بود و من و دوستم داشتیم گل یا پوچ بازی می‌کردیم […]