محمدعلی مومنی
دیروز در جشن چله چلچراغ، نشان رشادت به خانواده #شهدای_غواص اهدا شد.
وقتی همه از جا برخاستند و چند دقیقه به احترام شهدای غواص و خانواده‌هایشان کف زدند، روی صحنه در رادیوچل بودم. می‌دیدم که خیلی‌ها اشک می‌ریزند و کف می‌زنند. بعضی‌هاشان شاید مورد ایراد عیب‌جویان خیابانی هم باشند. اما احساس آدمی خوب اصل را از بدل پیدا می‌کند.
حس عجیبی داشت آن چند دقیقه. من هم اشکم جاری شد و فکر می‌کردم که این مردم چقدر عاطفی و بااحساسند و قدرشناسند.
اصلا چه فرق می‌کند که برای رشیدِ جان برکفی سکوت کنی، یا فاتحه بخوانی یا کف بزنی؟
هر کس به شیوه‌ای به ساحت شجاعت، رشادت و فداکاری عرض ادب می‌کند.
کاش ابراز احساسات را دولتی و دستوری نکنیم.
بگذاریم مردم چلچراغی باشند!
