تجلیل از شهدای غواص در جشن چله ۹۵

به هراس‌ها و وحشت‌ها و بیم‌ها و تمام حساب و کتاب‌هایی که این روزها مسیرِ روزمره زندگی را برایمان ترسیم می‌کنند، پشت کردند و رفتند. رفتند به آب‌هایی که میزبان دست‌های بسته‌شان بود و عجب از این زمانه که دست‌های بسته، بال‌هایی شدند برای پرواز. امروز آن‌ها را با نام «شهدای غواص» صدا می‌زنیم و در هر کوچه و خیابان در کنار روح‌های نورانی‌شان پیش می‌رویم.

هشت تن از آن‌ها بازماندند و چون مرواریدی که از اعماق دریا برایمان یادگار مانده‌ است، روزهایی چون شب تاریک را، به شعاعی از نوری سپید درخشان می‌سازند.

سه نفر، به نمایندگی از آن هشت تن، بر سرمان منت گذاشتند و در جشن چله ۱۳۹۵ شرکت کردند و ما هم به احترامشان ایستادیم و کلاه از سربرداشتیم. از شهدای غواص تجلیل کردیم؛ چه آن‌هایی که رفتند و چه آن‌هایی که ماندند.

برای آن‌ها که کربلای ۴ رفتند و با بازگشتشان ۹۴ را هم کربلا کردند.