گفت‌وگو با هادی مرزبان درباره پهنه رودکی
فائزه دائمی
نظر هادی مرزبان، کارگردان نام‌آشنای تئاتر را هم درباره پیاده‌راه شهریار جویا شدیم. به محض شنیدن خبر خوش پروژه پهنه رودکی گل از گلش شکفت و گفت بدین مژده گر جان فشانم رواست. بخوانید گپ و گفت کوتاهمان را.
نظر شما به‌عنوان کارگران فعال این روزهای تئاتر درباره پروژه پیاده‌راه شهریار چیست؟
به قول معروف بدین مژده گر جان فشانم رواست. ای کاش این پروژه از سال‌ها پیش اجرا می‌شد. البته همین حالا هم که بین فاصله تئاتر شهر تا تالار وحدت تردد می‌کنیم، توی مسیر با دوستان فرهنگی و هنری‌مان مواجه می‌شویم و برایمان نوعی پاتوق است.
ولی جدای از شوخی امیدوارم این طرح خوب هرچه سریع‌تر به مرحله اجرا برسد، چراکه برای خودمان به نوعی غذای روحی است و مرکزی می‌شود برای تمام هنرمندان. باعث ایجاد اتفاقات دیگری هم می‌شود، مثل موسیقی‌های خیابانی، اجرا با سازها و لباس‌های محلی، تئاترهای خیابانی و مجسمه‌های فاخر. علاوه بر استفاده‌هایی که ما به‌عنوان هنرمند از این گذر خواهیم کرد، آبرویی و پزی هم خواهد بود، در برابر کسانی که از خارج به کشور می‌آیند، مانند توریست‌ها یا کسانی که تحت عنوان جشنواره‌های مختلف بین‌المللی مهمانمان می‌شوند. این گذر محلی خواهد بود برای همه افراد هنردوست ایرانی و غیرایرانی.
فکر می‌کنید هنرمندان در پا گرفتن همچین پاتوقی چه تاثیری می‌توانند داشته باشند؟
از تو به یک اشاره از من به سر دویدن! اگر چنین گذری راه بیفتد، خواهید دید که ما هنرمندان آن را خالی نخواهیم گذاشت. یک زمانی ما در تهران سه چهار سالن بیشتر نداشتیم و حالا می‌بینیم که با وجود حدود چهارصد سالن در تهران، هنور تعداد سالن‌ها کم است و هنرمندان همه‌شان را پر کردند. مطمئن باشید که جوانان و پیش‌کسوتان هنرمند، اگر جایگاهی داشته باشند، آن را خالی نخواهند گذاشت. و کم‌کم مرکزیت آن را تصاحب خواهند کرد و خودشان وسیله‌ای می‌شوند برای پیشرفت آن محل. شما جایش را بدهید، بقیه‌اش حل می‌شود. مطمئن باشید.
به‌خاطر دارید که قبل از این در تهران یا شهرهای دیگر چنین فضایی بوده باشد؟
در ایران می‌توانم به خیابانی منتهی به میدان شهرداری رشت اشاره کنم، که در گذر سنگ‌فرشش، مجسمه بزرگان گیلان نصب شده و به همراه موسیقی محلی‌ای که نواخته می‌شود، اتمسفر عجیبی را ایجاد کرده که بسیار دل‌نشین است. امیدوارم در گذر رودکی هم شاهد چنین اتمسفری باشیم.
از نمونه‌های خارجی، یکی از معروف‌ترین خیابان‌های لس‌آنجلس در آمریکا، خیابان سوم است. این خیابان در روزهای یک‌شنبه بسیار شلوغ است. مردم از سرتاسر لس‌آنجلس می‌آیند برای تماشای برنامه‌های متنوع هنری، مثل رقص و نواختن موسیقی و تئاترهای خیابانی و شعبده‌بازی. اتفاقا پول زیادی هم برایشان جمع می‌شود، چراکه مردم پذیرای چنین هنری هستند.
شما پیشنهادی دارید برای بهبود چنین طرحی؟
در عمل باید دید چه اتفاقی می‌افتد. من فکر می‌کنم شروع چنین طرحی، با همکاری بسیار بالای هنرمندان همراه خواهد بود. حتما شاهد تئاترهای خیابانی، نمایش‌های عروسکی و خیمه‌شب‌بازی، تعزیه، نقالی و پرده‌خوانی خواهیم بود. خوش‌بختانه آن‌قدر از نظر هنری غنی هستیم که جای زیادی برای خلاقیت خواهیم داشت. متاسفانه خودمان به این ریشه‌های غنی توجه نمی‌کنیم و به‌سادگی از کنارشان می‌گذریم. وقتی چنین گذر فرهنگی‌ای ایجاد شود، حتما در کنارش امکانات رفاهی مثل کافه و رستوران هم فرصت ظهور پیدا می‌کنند.
به ثمر نشستن این پروژه، برای بانیانش دعای خیر دنیا و آخرت به همراه خواهد داشت. بیایید دعا کنیم که هرچه سریع‌تر این کار انجام شود و مثل پروژه‌های بسیاری که به جایی نرسیدند، بی‌سروصدا در گوشه بایگانی‌ها خاک نخورد. امیدوارم عمر من قد بدهد و در چنین گذر باصفایی قدم بزنم.
