مهربانا! صبر می‌کنیم اما تو مهربانی کن…
«به یاد آر ایوب را هنگامی‌که پرودگارش را ندا کرد که همانا مرا بیماری و شدت و آسیب رسیده، و تو مهربان‌ترین مهربانانی. پس ما دعای او را اجابت کردیم و شدت آسیبی را که در او بود برطرف نمودیم و کسان او را که با حوادث از بین رفته بودند و نظیر آن‌ها را همراه‌شان به او عطا کردیم؛ تا رحمتی بر او کرده باشیم و تذکری باشد برای پرستش‌کنندگان» (انبیا، ۸۴)

این آیه را وقتی دیدم که تصاویر فروریختن آوار بر سر قهرمانان پایتخت به قلبم چنگ می‌زد. شاکی از روزهای تلخ زمستانی و عاصی از دنیای مجازی، رو به دنیای معنوی آوردم؛ قرآن را برداشتم و باز کردم که این آیه آمد. باز هم به صبر دعوت می‌کند. باشد؛ صبر می‌کنیم. ما صبر می‌کنیم اما تو مواظب آن‌ها که همین حالا زیر آوار مانده‌اند باش؛ ما صبر می‌کنیم اما تو مثل همیشه ارحم‌الراحمین باش. ما صبر می‌کنیم و این زمستان هم می‌گذرد اما تو خدای بخشنده مهربان بمان، تنها تو را داریم در این روزهای غم‌انگیزتر از غم‌انگیز. ما صبر می‌کنیم…

نسیم بنایی