محمد نوروزپور
بوسه کهنه بر جام زرین ویمبلدون
یک- حس شعف و غرور عصر یکشنبه، ۱۶ ژولای ۲۰۱۷ و لحظه جاودانه شدن پدری قهرمان در برابر دیدگان میلا رز و چارلین و ریوا لئو و لنارت، برای هیچ پدر و فرزند دیگری روی کره خاکی هرگز اتفاق نیفتاد. وقتی از بازل تا جنوب غربی لندن همگان ایستاده کسی را تشویق کردند که در ۳۵ سالگی فاتح هشتمین عنوان ویمبلدون و نوزدهمین گرند اسلم خود شد و شاید برای اولین و آخرین بار در تاریخ تنیس جاودانه شد. راجر وقتی شش سال داشت، همانطور که خواهرش پیشتر در خاطرات خود، عنوان کرده بود، با علاقه فراوان مسابقات تنیس و خصوصا تورنمنت ویمبلدون را دنبال میکرد و همین اشتیاق وصفناپذیرش باعث شد رابرت، پدرش، او را به مسیر حرفهای و شرکت در مسابقات مختلف سوق دهد. راجر همان اخلاق والای ورزشی خود در نوجوانی را که پس از شکست حریفانش به آنها دلداری میداد و به آنها اعلام میکرد که دفعه بعد مرا خواهید برد، بیش از ۳۰ سال پیشه حرفه خود کرد و با کولهباری از مدالهای رنگارنگ طلا و نقره و برنز از المپیک و عنوانهای قهرمانی متعدد در یو اس اوپن و استرالین اوپن و ویمبلدون و رولند گروس، همچنان الگوی برتر در جهان ورزش بهشمار میرود. فدرر به همراه دوست و رقیب سنتی خود رافای تنیس، با وجود مصدومیتهای پیدرپی که تا اواخر فصل پیش هم گریبانگیرشان بود، فصل جدید را با کامبک بینظیرشان شروع کردند که حاصل آن دستنیافتنی شدن راجر و نزدیک شدن او به همراه نادال به اندی ماری بحرانزده بود.
دو- فدرر ویمبلدن ۲۰۱۷ را برخلاف پارتنر دوبل خود در تیم دیویس کاپ سوییس، استن واورینکا، با قدرت شروع کرد و کار خود را با برد مقابل الکساندر دولگوپولف اوکراینی آغاز کرد و در ادامه حریفان خود، ازجمله دوشان لایوویچ صرب، میشا زورف آلمانی، گریگور دمیتروف بلغارستانی و میلوش رائونیچ کانادایی را از پیش رو برداشت و در مرحله نیمهنهایی در مقابل توماس بردیچ از جمهوری چک که با انصراف نوواک جوکوویچ در مرحله قبل جواز صعود به این مرحله را بهدست آورده بود قرار گرفت و همچون دیدارهای قبلی خود، بردیچ را هم در سه ست، مقتدرانه شکست داد و پای به فینالی نهاد که مارین چیلیچ کروات، دارنده عنوان قهرمانی گرند اسلم یو اس اوپن ۲۰۱۴، در سوی دیگر جدول توانسته بود با شکست دادن غولکشها یعنی ژیل مولر لوکزامبورگی که توانسته بود رافائل نادال را حذف کند و سم کوئری آمریکایی که ماری را در خانه روانه خانه کرد، پای به آوردگاه فینال گذارد. از ابتدای بازی همانطور که انتظار میرفت، فدرر با تکیه بر باله بکهندهای مشهور خود در گوشه و انتهای زمین در مقابل فورهندهای پرقدرت و دقیق و بیمحابای چیلیچ و نیز ریترنهای صحیح و سالم راجر روی سروهای کشنده مارین، موفق شد سوار بر بازی شده و با وجود شگرد هر دو تنیسور در شارک اتک و امتیازآوری روی تور، راجر حتی با دوندگی بیشتر (۴۳۹.۳ در مقابل ۴۲۳ متر) و در ستی که شاهد ACE از طرف دوتنیسور نبودیم و انفورس ارورهای به نسبت بیشتر چیلیچ (۱۰ در مقابل ۴) و موفقیت فدرر در امتیازآوری در هر دو سروهای اول و دوم (سرو یک ۸۲ در مقابل ۷۱ و سرو دو ۵۷ در مقابل ۳۹)، این ست نسبتا نزدیک شش به سه به سود مرد سوییسی به پایان رسید. در شروع ست دوم، چیلیچ که بهنظر برای برتری در ست اول برنامه داشت و آن را از دست داده میدید، تمرکز خود را هم همچون نتیجه واگذار کرده بود و با وجود دوندگی بیشتر نسبت به راجر (۲۶۰.۸در مقابل ۲۴۵.۲ متر)، گیج و سردرگم پشت توپها قرار میگرفت و نمیتوانست هوشمندانه تصمیمگیری کند و حتی در رعایت صحیح فرم ضربات فورهند خود و بعضا بکهند دچار مشکل شده بود، به انفورس ارورهای بیشتر خود (۵ در برابر ۲) و ناکامی در امتیازآوری در سروها و مخصوصا سرو دو (۱۰۰ درصد در مقابل ۲۹ درصد چیلیچ) و توانایی فدرر در کسب امتیاز مستقیم (۲۸ در مقابل ۱۲ به نفع فدرر)، شش بر یک واگذار کرد تا همگان برای جشن پیروزی راجر آماده شوند.
سه- با شروع ست سوم، امید کرواتها تا حدودی به بازی اصلی خود بازگشت و بهترین بازی خود را توانست در این ست به نمایش گذارد و با دوندگی بیشتر (۴۱۲.۱ در مقابل ۳۹۷.۵ متر) و امتیازآوری روی تور بهتر (شش اقدام منجر به امتیاز از هفت اقدام یعنی ۸۶ درصد در برابر یک اقدام منجر به امتیاز در مقابل دو اقدام یعنی ۵۰ درصد) و کم کردن فاصله در امتیازآوری مستقیم (۱۱ در برابر ۹ به نفع فدرر)، خود را در آستانه برک کردن راجر یا حتی کشاندن این ست به تای برک قرار داد و بدون توجه به دمای هوا که روی کار او در دو ست قبلی تاثیر گذار بود، دقت در ضربات انتهای زمین و تسلط بر اعصاب و تمرکز روی صحت اجرای تکتک ضربات، خود را به این مهم نزدیک کرد، اما تجربه و صبر و مهارت بیبدیل افتخار شهر بازل این فرصت را به بازیکن رنک ۷، ATP WORLD TOUR، نداد و ست پایانی با برتری شش بر چهار فدرر به پایان رسید تا راجر فدرر تمامنشدنی، بار دیگر بتواند بدون دادن حتی یک ست به حریفان، مهارت بازی کردن تنیس خود را روی زمین چمن، با بوسه بر جام طلایی ویمبلدون، به رخ رقیبان کشیده و بار دیگر به همگان یادآوری کند که مرد سوییسی همچنان مانند ساعت، دقیق کار میکند.
شماره ۷۱۴
