جاودانگی در ریو برای جانباز دوچرخه‌سوار
کارن کوکبیان
یک روز قبل از قبول قطع‌نامه ۵۹۸ پایش روی مین رفت تا یک پایش را از دست بدهد. یک رزمنده ورزشکار که از سال ۶۷ جانباز شد. همان روزها روی تخت بیمارستان گفته بود که با یک پا هم می‌خواهد ورزشکار بماند. هر ورزشی که بتواند انجامش می‌دهد و البته پس از بهبودی هم ورزش‌های زیادی را تست کرد. عاشق دوچرخه‌سواری هم بود. دوچرخه‌سوارها کلا آدم‌های باطاقتی هستند. صبورند و رکاب می‌زنند. در زندگی‌شان هم همین‌طور هستند. یکی می‌گفت باید دوچرخه‌سواری را هم مثل دوومیدانی مادر ورزش‌ها بنامند. چون دست‌کمی از دوومیدانی ندارد. به همین دلیل بود که دوچرخه‌سوار یک پای قصه ما با یک پا، دوچرخه‌سوار شد و راهش به پارالمپیک باز. بهمن گلبارنژاد رزمنده اهل شیراز حالا جهانی شده است.
رزم آخر در ریو
او نماینده دوچرخه‌سواری ایران در پارالمپیک لندن بود. آخرین پیغام تلگرامی‌اش قبل از مسابقه این بود: «سربالایی وحشتناک و خطرناکه، خدا کنه کشته ندیم.» این‌ها آخرین جملات بهمن گلبارنژاد، دوچرخه‌سوار پارالمپیکی در گفت‌وگو با دوست دوچرخه‌سوارش، علیرضا قاسمی، بود. همان شیب خطرناک او را از ما گرفت. چه کسی فکرش را می‌کرد که همین شیب خطرناک جاده‌های ریو جان تنها دوچرخه‌سوار پارالمپیکی ما را بگیرد؟ یک‌شنبه هفته گذشته در حالی داشت دوشنبه می‌شد که خبر ناگوار درگذشت بهمن گلبارنژاد بر اثر یک سانحه در رقابت‌های دوچرخه‌سواری پارالمپیک همه را مات و مبهوت کرد. جانباز ۴۸ ساله‌ای که در رقابت‌های پیست در همین ریو عنوان چهاردهمی را بین بیش از ۵۰ ورزشکار به خود اختصاص داده بود و عناوین قهرمانی قاره‌ای زیادی ازجمله طلا و نقره آسیا و بازی‌های آسیایی را در کارنامه‌اش داشت، دیگر بین ما نیست.
باورکردنی نبود
اول که خبر منتشر شد، همه فکر می‌کردند که شایعه است، اما شایعه درست بود. خبرنگاران ایرانی حاضر در ریو فکرش را هم نمی‌کردند که بدترین خبر ارسالی از سوی آن‌ها به جای برخی از شکست‌های ورزشکاران ایرانی و ناکامی آن‌ها، خبر مرگ یکی از ورزشکاران پارالمپیکی باشد. داستان از این قرار بود که گلبارنژاد پس از لیز خوردن با دوچرخه در شیب تند، با سر روی جاده فرود آمد و همان زمان که آمبولانس بالای سرش رسیده بود، اعلام شده بود که خطری جدی، بهمن گلبارنژاد را تهدید نمی‌کند. اما چند ساعت بعد خبر آمد که او از دنیا رفته است. وقتی قبل از شروع رقابت‌های دوچرخه‌سواری جاده در ریو، خبرنگار صدا و سیما درباره این مسابقات از بهمن ۴۸ ساله سوال کرد، دوچرخه‌سوار پارالمپیکی فقط یک جواب داد: «آمده‌ام به خط پایان برسم.» اما گلبارنژاد از خط پایان زندگی‌اش رد شد و هیچ‌وقت خط پایان را ندید. همه یک روز مانده به پایان رقابت‌های المپیک منتظر درخشش نمایندگان باقی‌مانده ایرانی بودند تا با کسب مدال توسط آن‌ها صعود در جدول رده‌بندی را ببینند، اما جشن به عزا تبدیل شد و برخورد گلبارنژاد با فنس‌ها و پس از جدول کنار جاده، جامعه ورزش ایران را غرق در ماتم و عزا کرد.
پنج دهه سختی
اما با نگاهی به زندگی گلبارنژاد می‌شود سختی‌های بی‌حد و مرز زندگی‌اش را در پنج دهه زندگی‌اش دید. از انفجار مین و از دست دادن پای چپش گرفته تا سرطان همسرش قبل از رقابت‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن و درنهایت از دست دادن شریک زندگی‌اش چند سال بعد از جنگیدن با سرطان مرگ‌بار. او امسال پس از درخشش در آسیا و رقابت‌های جاده‌ای آمده بود تا با کسب عناوین مختلف قهرمانی در ریو جواب همه نامهربانی‌های دنیای فانی را بدهد، اما انگار سرنوشت برای او این‌گونه رقم خورده بود که از جاده‌های پرشیب ریو سوار بر دوچرخه رکاب‌زنان به سوی آسمان برود و به همسرش برسد. تقدیر برای دوچرخه‌سوار شیرازی این‌طور رقم خود که در جنگ جانباز شود و در یک جبهه دیگر برای کشورش بجنگد تا مدال افتخار بیاورد. مرگ سرباز جانباز وطن در لباس مقدس تیم ملی کاروان پارالمپیک را در شوک و ماتم فرو برد. همین اتفاق تلخ باعث شد پرچم ایران به احترام بهمن، در دهکده بازی‌ها نیمه‌برافراشته شود و در مراسم اختتامیه یک دقیقه سکوت اعلام شود.
دیگر واکنش‌ها
خبر مرگ ناگوار بهمن گلبارنژاد حین برگزاری رقابت‌های دوچرخه‌سواری پارالمپیک به‌قدری غیرمنتظره بود که مسئولان کمیته بین‌المللی پارالمپیک (IPC) را وادار به برگزاری نشستی اضطراری کرد. فیلیپ کریون, رئیس کمیته بین‌المللی پارالمپیک با ابراز تاسف از این اتفاق تلخ به خبرگزاری‌ها گفت: «حادثه‌ای که برای گلبارنژاد رخ داد و باعث مرگش شد، جامعه دوچرخه‌سواری را در شوک فرو برد. ما به‌سرعت تحقیقات لازم را درباره چگونگی روی دادن این حادثه انجام دادیم و مسئولان ایرانی از ما خواسته‌اند تا پی‌گیر ماجرای روی‌داده باشیم و ما هم به مسئولان برگزاری مسابقات و IOC درباره بررسی اتفاق صحبت کرده و خواستار پی‌گیری شده‌ایم.» در ادامه نشست مسعود اشرفی، دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک ایران هم اتفاق روی‌داده را شرح داده بود. ظاهرا گلبارنژاد در مسیر مسابقات دوچرخه‌سواری در شیب تندی قرار می‌گیرد و در پیچ کنترلش را از دست داده و به دیواره برخورد می‌کند. بعد از دو دقیقه آمبولانس در محل حاضر می‌شود و سعی می‌کنند به او کمک کنند، اما گلبارنژاد در آمبولانس ایست قلبی می‌کند و وقتی به بیمارستان منتقل می‌شود، ۴۵ دقیقه عملیات احیا روی او انجام می‌شود که متاسفانه موفق به نجات او نمی‌شوند و جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند. این اتفاق به‌قدری تلخ بود که بسیاری از رسانه‌های معتبر جهان به مرگ ناگهانی و شوکه‌کننده بهمن گلبارنژاد، دوچرخه‌سوار پارالمپیکی تیم ملی ایران در جریان المیپک ریو پرداختند. نشریه‌های معتبر بین‌المللی مثل مارکا، گاردین، دیلی‌میل و بسیاری از رسانه‌های معتبر مثل بی‌بی‌سی، یاهونیوز، تلگراف، ای‌بی‌سی و وال‌استریت ژورنال خبر تلخ درگذشت دوچرخه‌سوار ایرانی را پوشش تصویری و خبری دادند. این خبر تلخ در شبکه‌های اجتماعی هم بازتاب داشت و بسیاری از چهره‌های سرشناس سیاسی، ورزشی، هنری و اجتماعی ایران با خانواده گلبارنژاد ابراز هم‌دردی کردند. حسن روحانی رئیس جمهور و علی لاریجانی رئیس مجلس و محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان هم در پیام‌های جداگانه‌ای درگذشت بهمن گلبارنژاد را تسلیت گفتند. به‌هرحال ورزش ایران دیگر بهمن گلبارنژاد را در میان خودش ندارد، اما یاد و خاطره او همیشه زنده خواهد ماند. او در ریو جاودانه شد.
شماره ۶۷۹
