چیا فوادی
یک- کارلوس کیروش، سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران، در حال گذراندن ششمین سال حضورش در ایران است. سال‌هایی که البته همان‌طور که خودش هفته گذشته در دیدار با سردبیران ورزشی گفت، سرشار از جنگیدن بوده است. جنگیدن با مدیران سابق و کنونی فوتبال ایران بر سر گرفتن امکانات خوب برای تیم ملی فوتبال ایران. جنگیدن برای کارلوس کیروش تبدیل به یک عادت شده است. همان‌طور که من هم در جلسه سردبیران ورزشی حضور داشتم و به کیروش هم گفتم، او برای تیمش بهترین‌ها را می‌خواهد، بهترین کمپ‌ها، بهترین هتل‌ها، بهترین لباس‌ها، پرواز فرست کلاس، بهترین غذاها و میان‌وعده‌ها برای کادر و بازیکنانش و تمرین روی بهترین زمین‌ها.
دو- او می‌جنگیده و می‌جنگید و حالا هم در حال جنگ است. در چند وقت گذشته وقتی با چند بازیکن تیم ملی (چه آن‌هایی که دیگر تیم ملی نیستند و چه آن‌هایی که هنوز هم هستند) صحبت می‌کردیم، می‌گفتند کیروش برای این‌که بهترین‌ها برای بازیکنان فراهم باشد، همه کار می‌کند و مدیران فوتبال را به تکاپو وادار می‌کند. کاری که سرمربیان ایرانی تیم ملی هیچ‌وقت نمی‌کردند. بیشتر به فکر خودشان و جایگاهشان بودند و البته با دیدن ناکارآمدی‌ها در فرایند آماده‌سازی، یکی دو بار اعتراض می‌کردند، اما هرگز نامی از استعفا نمی‌بردند و درنهایت می‌گفتند ما گفتیم ولی نشد!
سه- بشمارید کیروش چند بار درست یا غلط استعفا داده است؟ می‌گویید استعفاهایش تاکتیکی بوده؟ به‌خاطر بندهای قراردادش بوده؟ برای گرفتن پول خودش و کادرش بوده؟ برای گرفتن امکانات بوده؟ اصلا از سر لج و لج بازی بوده؟ کدام مربی ایرانی را دیده‌اید که تا روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران قرار گرفت، بعد از چند وقت به این دلایل استعفا کند؟ هر چند کیروش قبول کرد که تصمیم‌های اشتباه هم داشته است و گفت ۵۰ درصد تصمیماتش اشتباه بوده و البته قبل از ورود به ایران، ۶۹ درصد تصمیماتش اشتباه بوده است! اما او جدا از مردم و طرفدارانش و رسانه‌ها، بین بازیکنانش جایگاه ویژه‌ای دارد. بازیکنانی که البته کیروش از مقایسه‌شان با سربازهای واقعی راضی نبود و می‌گفت که اساسا وظایف آن‌ها با وظایف بازیکنان تیم ملی فوتبال فرق می‌کند. وظیفه او و بازیکنان، شاد کردن مردم است و سربازان وطن وظایف دیگری دارند.
چهار- کیروش در صحبت‌هایش از میراثی می‌گفت که برای آینده فوتبال به جا خواهد گذاشت. حرف‌های جدیدی زد و البته بالاخره پس از پنج سال قبول کرد، سوپروایزر فوتبال ایران باشد و همه تیم‌های ملی پایه را تحویل بگیرد. کاری که پرتغال و آفریقای جنوبی و حتی امارات کرده بود. او هم‌چنان به جنگیدن ادامه می‌دهد. روزی که صبحش به دیدار بالاترین مقام اجرایی مملکت می‌رود و بعدازظهرش با سردبیران رسانه‌ها دیدار می‌کند تا برنامه‌اش را به اطلاع افکار عمومی برساند که اگر همه صعود از جام جهانی می‌خواهند، باید برنامه موردنظرش، بی‌کم‌وکاست اجرا شود. باید باشگاه‌ها و سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان کمک کنند. تیم ملی نباید مشکل مالی داشته باشد. نباید کیروش و کادر فنی دغدغه زمین و کمپ و پول توی جیبی و پاداش داشته باشند. باید با قدرت به پیش بروند و برنامه‌ها و کمپ‌ها و بازی‌های دوستانه موردنظر کیروش برگزار شوند.
پنج- چشم‌هایتان را بمالید، ایران پس از برزیل، میزبان جام جهانی قبل، به‌عنوان دومین تیم به جام جهانی صعود کرده است. چشم‌هایتان را بمالید، شما خواب نیستید. بیدار هستید، ببینید بازیکنان در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی مقابل ازبکستان و صعود به جام جهانی برای کیروش چه می‌کنند! بیایید به این مرد اطمینان کنید. او صعود بی‌دردسر را برایمان به ارمغان آورده است. مدیران نابلد و آویزان به فوتبال را کنار گذاشته و در حال اصلاحات است. ایرانی نیست، اما از ما ایرانی‌ها بیشتر دلش برای فوتبال می‌سوزد. خدا را چه دیدید، شاید با کیروش قهرمان جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹ امارات شدیم! اتفاقی که از سال ۱۹۷۶ نیفتاده است. آن وقت دیگر لازم نیست چشم‌هایمان را بمالیم، چون آن زمان دیگر خیلی وقت است که بیداریم!
شماره ۷۱۱
