مروری «چلچراغی» بر استفاده از کاهنده‌های امیال جنسی در ارتش کشورهای آن‌ور آبی
نسیم بنایی
آیا می‌دانستید ارتش بریتانیا در چای سربازها از پتاسیم برمید برای کاهش امیال جنسی استفاده می‌کرده؟ آیا می‌دانستید ارتش ایالات متحده آمریکا از کاهنده‌های امیال جنسی در قهوه سربازها استفاده می‌کرده؟ آیا می‌دانستید روسیه در غذای سربازهای خود پتاسیم برمید می‌ریخته؟ آیا می‌دانستید لهستانی‌ها در خوراکی‌های سربازها و حتی زندانیان خود از پتاسیم نیترات استفاده می‌کردند؟ آیا می‌دانستید ارتش آفریقای جنوبی از سنگ آبی برای سرکوب میل جنسی سربازها بهره می‌گرفته؟ آیا می‌دانستید آلمانی‌ها با نوعی سودا در کنار گوشت تلاش می‌کرده‌اند میل جنسی سربازان خود را کاهش دهند؟ همه این‌ها می‌تواند هم صحت داشته باشد و هم افسانه‌ای در میان مردم باشد که صرفاً در قالب شایعه دست به دست شده است. به‌هرحال، واقعیت این است که برخی مواد و خوراکی‌ها منجر به افزایش میل جنسی در فرد می‌شوند و در مقابل برخی دیگر از خوراکی‌ها اثر کاهنده میل جنسی دارند. افرادی هستند که ادعا می‌کنند مقامات کشورهای مختلف هر کدام به شیوه خود از مواد خوردنیِ کاهنده میل جنسی در خوراکی‌های سربازان استفاده کرده‌اند تا از این افراد به صورت هدفمند فقط برای مسائل ارتشی بهره بگیرند و مانع درگیریِ فکر آن‌ها با مسئله‌ای نظیر میل جنسی شوند. برخی بررسی‌های علمی نشان می‌دهد که اکثر این موارد صحت ندارد و اصلا در عالم واقعیت امکان‌پذیر نیست. مثلا در مورد پتاسیم برمید می‌توان با قاطعیت گفت این دارو منجر به کاهش سطح هوشیاری فرد می‌شود؛ درنتیجه این فرد حتی نمی‌تواند در میدان نبرد وضعیت مناسبی برای مبارزه داشته باشد. برخی دیگر از بررسی‌ها نیز نشان می‌دهد که ارتش بعضی از کشورها از این وسیله به عنوان ابزاری مناسب برای بهره‌گیریِ بیشتر از سربازان خود استفاده کرده‌اند. به نظر می‌رسد چیز یا چیزهایی بوده که آن‌ها را وادار کرده راهی برای کاهش میل جنسی پیدا کنند و در عین حال اتفاقاتی هم افتاده یا مواردی پیش آمده که می‌گویند مثلا در چای یا غذای سربازها خوراکی‌های کاهنده این میل به کار رفته است. به‌هرحال نباید فراموش کرد که از قدیم گفته‌اند: «تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها.»
افسانه کاهش میل جنسی
«اولین دشمن سربازها در میدان جنگ، شهوت آن‌هاست.» این تفکری است که بسیاری از افراد چه ارتشی و چه غیرارتشی دارند. همین طرز فکر باعث شده مقامات نیروهای ارتشی در بسیاری از کشورها راهی برای مقابله با این میل در سربازان خود پیدا کنند. در ایالات متحده آمریکا یکی از پیش‌فرض‌ها این است که آشپزها از خوراکی‌های کاهنده میل جنسی در غذای سربازها استفاده می‌کنند. برخی می‌گویند حتی به آشپزها در دوره آشپزی آموزش می‌دهند که چه میزان از این داروها و خوراکی‌های کاهنده میل استفاده کنند تا هم تاثیر کافی داشته باشد و هم مصرف بی‌رویه نباشد و به عبارتی مشکل ایجاد نکند. در واقع هدف اصلیِ آن‌ها این است که مانع هیجان جنسی سربازان شوند. چرا؟ به این خاطر که تصور می‌کنند این میل نخستین دشمن سربازهاست.
البته چنین باوری می‌تواند اساسا غلط هم نباشد. اما به‌هرحال باعث شده نوعی بدبینی در میان سربازان نسبت به خوراکی‌های ارتش شکل بگیرد. یکی از ترکیباتی که ظاهرا در خوراکی‌های سربازهای آمریکایی استفاده شده، پتاسیم نیترات (Saltpeter) است. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد این ترکیب بیش از آن‌که در خوراکی‌ها به کار برود، در فشنگ اسلحه یا در کودها قابل استفاده است و در واقع به‌سختی می‌توان خوراکی بودن را به آن نسبت داد.
در سایت ارتش آمریکا نیز این‌طور ادعا شده که به‌هیچ‌وجه از پتاسیم نیترات برای کاهش میل جنسی سربازها استفاده نشده و نمی‌شود. البته اتفاقاتی افتاده که باعث شده شایعه‌ها در این زمینه جان بگیرد. یکی از نمونه‌های معروف هم مربوط به اختلالات جنسی سربازها در فاصله سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ در ارتش آمریکا بوده است. گویی چیزی به این افراد خورانده شده که باعث شده میل جنسی آن‌ها کاهش پیدا کند، یا دست‌کم دچار نوعی اختلالات جنسی شوند که به این شایعه‌ها دامن زده است. اما خودِ ارتش آمریکا چنین مسئله‌ای را تکذیب کرده است.
داروی ضدصرع در چای سربازها
پتاسیم برمید یکی از ترکیبات یونی پتاسیم است که موارد استفاده گسترده‌ای دارد. این ترکیب در حقیقت نوعی نمک است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به عنوان داروی ضدتشنج و آرام‌بخش از آن استفاده می‌شد. بیشترین مورد استفاده آن نیز مربوط به ایالات متحده آمریکا تا سال ۱۹۷۵ بود. اما حالا از این دارو در دام‌پزشکی به عنوان داروی ضدصرع برای سگ‌ها و گربه‌ها استفاده می‌کنند. در عکاسی نیز از این ترکیب یونی استفاده می‌شود. اما جالب‌ترین مورد استفاده آن هنوز اثبات نشده و در حد شایعه باقی مانده است.
می‌گویند ارتش بریتانیا در قرن نوزدهم در دوره جنگ جهانی دوم این دارو را در چای سربازها می‌ریخته تا امیال جنسی آن‌ها را کاهش بدهد. اما به لحاظ پزشکی و علمی چنین چیزی قابل اثبات نیست، چراکه مصرف آن تا حدودی خواب‌آور است و می‌تواند سطح هوشیاری فرد را در میدان مبارزه کاهش دهد. فردی که به لحاظ سطح هوشیاری و قوای بدنی مشکل داشته باشد، قطعا نمی‌تواند نیروی موثری برای مبارزه در میدان نبرد باشد. البته شایعه استفاده از پتاسیم برمید تنها در مورد ارتش بریتانیا نبوده، موارد مشابه دیگری نیز داشته است.
برای مثال می‌گویند در قهوه سربازان آمریکایی نیز از این دارو استفاده می‌شده است. اما اکثر این صحبت‌ها را می‌توان به شیوه‌های علمی رد کرد. در این بین ناگفته نماند که برمید واقعا هیجانات جنسی را کاهش می‌دهد. مکتشف آن نیز معتقد است این دارو هم میل جنسی را کاهش می‌دهد و هم در کاهش حمله‌های صرع موثر است. به همین خاطر است که از آن برای درمان حمله‌های صرع حیواناتی نظیر سگ و گربه استفاده می‌شود. اما این‌که بتوان در مورد نیروهای ارتشی، آن هم برای کاهش میل جنسی، از این ترکیب یونی استفاده کرد، با توجه به تاثیرات خواب‌آوری که دارد، قدری بعید به نظر می‌رسد. در واقع اصلِ ماجرا با یک بررسیِ علمیِ ساده زیرِ سوال می‌رود.
افسانه استفاده از کاهنده میل جنسی و به طور ویژه پتاسیم برمید در هر کشوری به گونه‌ای مطرح شده است. برای مثال در مورد لهستان تاکید شده که در قهوه سربازها از این دارو می‌ریخته‌اند. در مورد فرانسه نیز می‌گویند نوعی الکل به سربازها می‌دادند که این میل را در آن‌ها سرکوب می‌کرده. به نظر می‌رسد این رشته سر دراز دارد، تا جایی که کار به خرافات نیز رسیده است.
توهم توطئه؟
«آن‌ها در خوراکی‌های ما برومید می‌ریزند تا میل جنسی‌مان را سرکوب کنند.» این جمله‌ای است که یکی از سربازان آمریکایی در خاطرات خود در دوره سربازی‌اش نوشته و تاکید کرده که همه فقط می‌گفتند «آن‌ها» این کار را می‌کنند، اما کسی نمی‌دانست آن‌ها دقیقا چه کسانی هستند و این شایعه یا واقعیت اولین بار از زبان چه کسی نقل شده است. این سرباز بعدا پژوهش‌هایی انجام داده و متوجه شده مشابه این مسئله در مورد ارتش بسیاری از دیگر کشورها نیز مطرح می‌شود. به طور ویژه نیز گفته می‌شود که از «برمید» به عنوان ابزاری برای کاهش میل جنسی یا سرکوب آن بهره گرفته می‌شود.
بررسی‌ها نشان می‌دهد این مسئله در کتاب‌ها و پژوهش‌های بسیاری آمده است. برای مثال، پائول فریس یک بار دیگر در کتاب «سکس و بریتانیا» به مسئله استفاده از برمید برای کاهش میل جنسیِ سربازان اشاره می‌کند و درنهایت به این نتیجه می‌رسد که این ماجرا اساسا نمی‌تواند صحت داشته باشد. بررسی‌ها نشان می‌دهد افسانه استفاده از کاهنده میل جنسی و به طور ویژه پتاسیم برمید در هر کشوری به گونه‌ای مطرح شده است. برای مثال در مورد لهستان تاکید شده که در قهوه سربازها از این دارو می‌ریخته‌اند. در مورد فرانسه نیز می‌گویند نوعی الکل به سربازها می‌دادند که این میل را در آن‌ها سرکوب می‌کرده. به نظر می‌رسد این رشته سر دراز دارد، تا جایی که کار به خرافات نیز رسیده است.
سنگ آبی
آفریقایی‌ها ظاهرا خرافاتی‌تر از بسیاری از دیگر مردم جهان هستند. سربازان در آفریقای جنوبی به نوعی ماده به اسم «سنگ آبی» باور دارند که از آن در خوراکی‌هایشان استفاده می‌شده. این سنگ در حقیقت یک ماده اسرارآمیز است که سربازها را آرام می‌کند و درنهایت میل جنسی آن‌ها را کاهش می‌دهد. قطعا چنین سنگ اسرارآمیزی وجودِ خارجی ندارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد مردم چه در کشورهای توسعه‌یافته و چه در کشورهای در حال توسعه چنین باورهایی دارند که اغلب نیز غلط است.
مردم آلمان معتقدند نوعی سودا با گوشت به سربازها داده می‌شود که میل جنسی آن‌ها را سرکوب می‌کند. اما این‌که در واقعیت چنین کاری انجام شود، بعید است صحت داشته باشد. در واقع به نظر می‌رسد کل ماجرا افسانه‌ای بیش نیست. اما هم‌چنان این ضرب‌المثل قدیمی وجود دارد که می‌گوید: «تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها.» درنتیجه باید اتفاقاتی افتاده باشد که چنین شایعه‌هایی در مورد ارتش کشورهای مختلف، چه توسعه‌یافته و چه در حال توسعه، مطرح می‌شود. یک بخش مربوط به همان عقیده می‌شود که اولین دشمن سربازها همین میل جنسی‌شان است. طبیعی به نظر می‌رسد که کسانی که چنین باوری دارند، اگر مقامی ارتشی باشند، به دنبال راهی برای کاهش این میل می‌گردند و اگر جزو مردم عادی باشند، شایعه استفاده از مواد کاهنده میل جنسی در خوراکی‌های سربازان را دست‌به‌دست می‌کنند.
حفاظت از زنان
همه دلایل برای کاهش میل جنسی سربازان، به خاطر خودشان نبوده؛ یعنی به این خاطر نبوده که این میل دشمن آن‌هاست. بخشی از ماجرا نیز به حفاظت از زنان مربوط می‌شود. در بسیاری از کشورها زنان نیز جزو نیروهای ارتشی هستند. گفته می‌شود برای حفاظت از آن‌ها نیز از این وسیله (کاهنده‌های میل جنسی) بهره گرفته شده است. این تنها بخشی از ماجراست، بخش مهم‌تر به بارداری‌های ناخواسته و مزاحمت‌هایی مربوط می‌شود که در دوران جنگ برای نیروهای ارتشی ایجاد می‌کند.
این مسئله می‌تواند گاهی یک گردان را به خطر بیندازد. درنتیجه باید فکری به حال میل جنسی سربازان کرد؛ با همین طرز فکر شایعه‌ها در مورد استفاده از کاهنده‌های میل جنسی جان می‌گیرد. به‌هرحال ریشه ماجرا هرچه باشد، این شایعه یا افسانه شکل گرفته است. می‌تواند این باور باشد که نخستین دشمن سربازها شهوت آن‌هاست، می‌تواند اختلالات جنسی‌ای باشد که برای سربازها به وجود آمده، می‌تواند مسئله حفاظت از زنان باشد، می‌تواند ماجرای بارداری‌های ناخواسته در ارتش‌ها باشد، هر کدام از این‌ها که باشد، درنهایت یک مسئله کاملا قطعی به نظر می‌رسد؛ افسانه استفاده از کاهنده‌های میل جنسی برای سربازان در همه ارتش‌های دنیا وجود دارد. دلایل علمی نشان می‌دهد اکثر این حرف‌ها افسانه‌ای بیش نیست، هرچند کماکان می‌توان گفت: «تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها!»
- داستانکی درباره کافور در غذای دانشگاه می‌خواهید؟ «اتوبوس، سلف و سیبی که از خانه آوردم» را بخوانید.
- منبع چلچراغ ۷۴۸
