گفتگوبا رضا عطاران منتخب نشان لبخند چلچراغ

زمانی که سوژه خنده آن‌قدر زیاد نبود که به همه چیز بخندیم و هر ایرانی برای خودش یک دابسمش، یک کانال و چند سیم‌کارت نداشت، همه ساعت‌ها به صفحه تلویزیون خیره می‌شدیم. حضور جمعی از دانشجویان هنر در تلویزیون آن هم با برنامه‌ای مثل «ساعت خوش» و «پرواز ۷۷» تلنگر اساسی برای تلویزیون آن زمان با آن سریال‌های پرسوز و گدازش بود. شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که آن گروه، نسل آینده برنامه‌سازان طنز تلویزیون و کمدین‌های سینما باشند. رضا عطاران یکی از همان بازیگران «ساعت خوش» است که حالا سال‌هاست در صدر کمدین‌های ایران قرار گرفته و امسال موفق شده تا نشان «لبخند» چلچراغ را به انتخاب مخاطبان، دریافت کند. به همین مناسبت گفت‌وگویی با کمدین برگزیده امسال چلچراغ انجام دادیم.
احمد عظیمی

مجله چلچراغ چه ویژگی‌ای دارد که آن را از دیگر هم‌صنفانش متمایز می‌کند؟
از وقتی با چلچراغ آشنا شدم، تفاوت‌های روشنی بین فضا و سبک کاری این مجله با دیگر مجلات دیده‌ام. به نظرم چلچراغ ویژگی‌های خاصی دارد که باعث جذابیتش می‌شود، چون هم نوشته‌هایش متفاوت است و هم عکس و تصویرسازی‌های مجله کیفیت خوبی دارد. درمجموع به نظرم خیلی شسته و رفته کار می‌کنید.
شما کمدین هستید و طنز را به‌خوبی می‌شناسید، زبان طنز در چلچراغ چقدر توانسته موفق باشد؟
نوشتن در مطبوعات با نوشتن نمایش و فیلمنامه تفاوت‌های زیادی دارد. اما فکر می‌کنم بچه‌های چلچراغ به سرپرستی آقای عموزاده خلیلی، افرادی هستند که طنز را خوب می‌شناسند و مراقب هستند تا این اتفاقات در کارشان به شکل درستی بیفتد. روندی که تا به حال طی شده، نشان می‌دهد این طنازی درست اتفاق افتاده است.
تاکنون نوع مخاطبی که در مطبوعات به دنبال طنز بوده‌ با مخاطبی که در سینما و تلویزیون دنبال سوژه‌های کمدی بوده، تفاوت‌های بسیاری داشته است. به نظرتان هنوز هم این تقسیم‌بندی وجود دارد؟
به نظرم الان دیگر طنز در این دو مقوله خیلی به هم نزدیک شده و فرق زیادی با هم ندارند. اوایل انقلاب کسانی که اهل ادبیات بودند یا ادبیات طنز را دنبال می‌کردند، قشر متفاوتی بودند. در آن دوران طبقه‌ای وجود داشت که نویسندگان خارجی و داخلی را مرتب دنبال می‌کردند و سلیقه‌شان هم حول همان جریانات می‌چرخید، اما الان این اتفاقات به شکل دیگری می‌افتد؛ اقشار علاقه‌مند به طنز با هم مخلوط شده‌اند و به هم نزدیک‌تر هستند. الان کسانی که ادبیات طنز را دنبال می‌کردند، فیلم طنز هم می‌بینند، درحالی‌که در گذشته شاید سینمای طنز خیلی جایگاه ارزشمند و هم‌سنگی برای آن اقشار نداشت. به نظرم چلچراغ نمونه‌ای از جرایدی است که توانسته است این دو دسته از مخاطبان را به هم نزدیک کند و مخاطبانی را به وجود آورد که از هر دو جریان به حساب می‌آیند.
شما برگزیده مخاطبان چلچراغ شده‌اید، به نظر خودتان چه ویژگی‌ای در کارتان بوده که مردم شما را انتخاب کرده‌اند؟
فکر می‌کنم جواب این سوال را نباید من بدهم، اما به نظرم پرداختن به مسائل و مشکلات اجتماعی با زبان طنز ویژگی اکثر کارهایم باشد. معمولا در مقام بازیگر هم انتخاب‌هایم در راستای این نگاه بوده است؛ آثاری که در آن‌ها به مسائل اجتماعی و روز توجه شود. اگر چنین تاثیری در کارم بوده است، خدا را شکر می‌کنم.
شما جایزه‌های زیادی در عرصه سینما و تلویزیون گرفته‌اید، تفاوت این جایزه با دیگر جوایزتان در چیست؟
به نظرم برگزیده شدن از طرف مخاطبان چلچراغ خیلی مهم است، چون این جایزه کاندیدایی نداشته. وقتی گزینه‌هایی محدود به‌عنوان کاندیدا معرفی می‌شوند، ممکن است افرادی که قرار است از بین آن‌ها انتخابی را انجام دهند، گزینه‌های دیگری هم داشته باشند، اما وقتی کاندیدای قبلی وجود ندارد و به انتخاب خود مخاطبان، این برگزیدگان معرفی می‌شوند، ارزش آن دوچندان می‌شود. باعث افتخار است که من جزو این منتخبان هستم.

شماره ۶۹۱