پرونده‌ای درباره جهانی شدن جنبش ادبی – هنری فراگیر این روزها
می‌گویند مکتب‌ها در نتیجه عوامل بزرگی مثل جنگ، انقلاب، دین و پدیده‌های مهم اجتماعی ایجاد می‌شوند و از آن‌جا که هیچ کدام از این عوامل در دنیای امروزی در ابعاد جهانی موجودیت ندارد، هیچ یک از جنبش‌های هنری محلی هم جهانی و فراگیر نمی‌شوند. در سال‌های اخیر اما یک پدیده مهم اجتماعی عالمگیر شده که می‌تواند جرقه ایجاد یک مکتب جهانی جدید را ایجاد کند و آن چیزی نیست جز دلزدگی بشر امروزی از دنیای مدرن و مافی‌ها؛ احساسی که جوامع را بیش از هر زمان دیگری به بازگشت به گذشته ترغیب می‌کند و در نوع خود چیزی کم از جنگ و انقلاب ندارد.
جنبش هنری بزرگی که در نتیجه این دغدغه مدرن به وجود آمده و تم اصلی آن بازگشت به گذشته است، «استیم پانک» نام دارد. ردپای استیم پانک را به وضوح در فیلم‌ها و کتاب‌های پرطرفدار این روزها می‌توان مشاهده کرد. استیم پانک یک «فوتوریسم» پست‌مدرن است. اگر فوتوریست‌ها از هنر گذشته بیزار بودند و زیبایی را در جنبش، پویایی، سرعت و تکنولوژی می‌دیدند، استیم پانکرها حالا می‌خواهند همین پویایی و سرعت و تکنولوژی را به هنر گذشته- دوره ویکتوریایی و قرن هجدهم و نوزدهم میلادی- پیوند بزنند و ملغمه‌ای بسازند که همه ژانرها و چارچوب‌های موجود را کنار می‌زند. نتیجه کار آن‌قدر جذاب هست که دنیا را به خود درگیر کند. حالا بدون آن‌که خودمان بدانیم، بخش عمده‌ای از لایف استایلمان استیم پانکی شده؛ از لباس‌هایی که بر تن می‌کنیم تا فیلم‌ها و سریال‌هایی که می‌بینیم و کتاب‌هایی که می‌خوانیم. «بازگشت به گذشته در عین حفظ مظاهر مدرن تکنولوژیک» چنان تم قدرتمند و جذابی از کار درآمده که همه نوع سلیقه‌ای را راضی می‌کند. وقتی نه توان دل کردن از تکنولوژی کارراه‌انداز امروزی را داریم و نه از هنر ساده و مینیمال مدرن لذت می‌بریم، دست به دامان ژانر درهم و برهم ساینس فیکشن‌های تاریخی می‌شویم که بخشی از جنبش ادبی، هنری و حتی اجتماعی بزرگی به نام «استیم پانک» است.
پرونده کامل را میتوانید در شماره۶۷۸ بخوانید
تهیه نسخه الکترونیک
