محمد علی مومنی
بنا به گفته یک منبع موثق امسال سالی است که هر ۸۰۰ سال یک بار تکرار می‌شود. حالا گیر ندهید که «چه سالی؟!» نمی‌دانم دقیقا چه سالی است و دقیقا چه اتفاقی می‌افتد! فقط در همین حد می‌دانم و در همین حد خیلی کیفورم که امسال را به چشم می‌بینم.
منبع موثقم آق‌کریم همسایه ماست که دیشب این خبر را به سمع کوکب خانم رساند. شنود نکردم‌ها. شنودانده شدم از بلندگو قورت‌دادگی آق‌کریم.
اهالی محل به آق‌کریم خیلی احترام می‌گذارند. مورد اعتماد اهالی محل است در Sellect All Oloum o Fonoun. به همین‌خاطر آق‌کریم گاهی درباره کهکشان‌ها، جهان، اقتصاد، ریاضی و نجوم و بقیه علوم هم یک چیزهایی می‌گوید.
گاهی یکهو حرف‌هایش سر از روزنامه‌ها درمی‌آورد. پس چرا ما که به منبع اصلی وصلیم، استفاده نکنیم؟! استفاده می‌کنیم.
دستور توقف بشور و بساب صادر شد!
توجه! توجه!
شنوندگان عزیز!
مطلع شدیم که خوشبختانه ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه لغو شده. لطفا بشور و بساب را متوقف کرده و به گفت‌وگوی ما با مقام مسئول توجه فرمایید.
رادیوچل: آقا چی شد یهو؟!
مقام مسئول: آخه ما به تکنولوژی سالم‌سازی فضای ورزشگاه دست پیدا کردیم.
رادیوچل: تو رو خدا؟! تکنولوژی بومیه؟!
– خالصِ خالص! خیالتون راحت باشه. آخه متاسفانه نمونه مشابه خارجی هم نداره که بازم نشانه توانمندی و حقانیت ما باشه. وگرنه بهتون می‌گفتم که چقدر مقرون‌به‌صرفه‌تره!
رادیوچل: الان فضای ورزشگاه‌ها با این تکنولوژی سالم‌سازی شده؟!
– آماده آماده است. دیگه بشور و بساب بسه. چقدر کار؟ چقدر زحمت؟ خانم‌ها می‌تونن برن.
رادیوچل: ببخشید این چه‌جوری کار می‌کنه؟ مثل جاروبرقیه؟ مکنده داره، شعارهای سوراخ سوراخی رو جمع می‌کنه؟
– جا داره من همین‌جا از نشریه یالثارات، مسعود فراستی و بقیه مخترعان تشکر کنم.
رادیو چل: این‌ها کجای کارن؟!
– کاملا سر و ته کار. اگر این‌ها نبودن، اصلا ما نمی‌تونستیم این‌جوری بترکونیم.
همون‌طور که می‌دونید، فضای ورزشگاه‌ها خیلی بی‌تربیتی بود. ما خودمون هم که می‌رفتیم، هر بار چشم و گوشمون کلی بازتر می‌شود و حتی ترس از این داشتیم که زیادی باز بشه، اوف بشه.
یک روز این نشریه یالثارات رو مطالعه می‌کردم، به این نتیجه رسیدم که با این نشریه می‌تونیم یه کاری بکنیم که فضای ورزشگاه سالم حساب بشه. از یالثارات، مسعود فراستی و چند نفر دیگه خواستیم که به ما کمک کنن.
گفتن ما باید چی‌کار کنیم؟ گفتیم شما نمی‌خواد کار خاصی بکنین. همین که منتشر بشین و برنامه‌تون رو پخش کنین، ما هم کار خودمون رو می‌کنیم.
الان با این فحش و فضیحت‌های دوستان دیگه فضای ورزشگاه‌ها خیلی خیلی سالم‌تر از فضای بیرون تشخیص داده می‌شه. دیگه ترس از این‌که خانم‌ها برن اون‌جا حرف‌های زشت به گوششون بخوره، نداریم.
توی ورزشگاه آخرش چهار تا شعار درباره آبکش که تعدادی سوراخ داره، شیر سماور، بوق خاور و یه سری خرت و پرت‌های دیگه شعار می‌دن که در مقایسه با اون حرف‌های رکیک، خیلی هم پاستوریزه حساب می‌شه.
الان در سطح «بلامانع است» هستیم. اگه دوستان یه کمی فیتیله رو بدن بالا، می‌تونیم به مرحله «الزامی است» برسیم. الزامی کنیم که خانم‌ها باید برن ورزشگاه که توی نشریه و تلویزیون و این‌ور و اون‌ور حرف‌های زشت به گوششون نخوره. اصلا خارج شدن از ورزشگاه برای خانم‌ها ممنوع بشه.
رادیو چل: حتی می‌شه برای سالم‌سازی فضای ساحل‌ها هم استفاده کرد.
