وبلاگ چلچراغ
در دوران رژیم سابق، بنده خدایی از شهر ما، با حمایت یکی از زمین‌داران منطقه، نماینده مجلس شده بود. یکی دو سال بعد از انتخابات، میان زمین‌داران منطقه درگیری سختی پیش آمده بود و کار به تفنگ‌کشی و خون‌ریزی هم انجامیده بود. پایتخت نماینده شهر را برای برقراری صلح و بازگرداندن آرامش به منطقه فرستاده بود تا با تسکین یا تهدید، هر طور که هست، غائله را بخواند.
اصحاب دعوا را در جلسه‌ای جمع کرده بودند و آقای نماینده مفصلا از مزایای آرامش و دوستی گفته بود و مجمل اشاره‌ای هم به اسباب آتش‌بازی دولتی کرده بود که در صورت لزوم استفاده خواهد شد و دست آخر گفته بود: «هر شخصی بخواهد در منطقه خراب‌کاری کند، سروکارش با ژاندارمری است.» زمین‌دار حامی نماینده سرش را بالا آورده و آرام سرفه‌ای کرده بود. نماینده بلافاصله به نطقش اضافه کرده بود: «البته آقای فلانی که اصلا شخص نیستند.»
اظهارات شدید و غلاظ مسئولان مملکتی بعد از این‌که چین، همراه اعراب حاکم بر کشورهای همسایه، حاکمیت ملی ایران بر جزایر سه‌گانه خلیج فارس را زیر سوال برد، کَمکی آدم را یاد همان نماینده می‌اندازد. مثلا شخص وزیر امور خارجه فرموده‌اند «با هیچ طرفی» شوخی ندارند، اما اسم طرفی را که خودش را طرف شوخی حساب کرده است، به‌کل نیاورده‌اند. آدم احساس می‌کند که ممکن است در ادامه پیام نوشته باشند: «البته کشور چین که اصلا طرف نیست.»
نویسنده: ابراهیم حسن‌زاده
هفته‌نامه چلچراغ، شماره ۸۸۶
